Samotnosc-jak sobie z nia poradzic?

Jedno z najpowszechniejszych zródel cierpienia to samotnosc.Od czasu do czasu jest ona udzialem kazdego z nas,ale niektórzy doswiadczaja jej przez cale zycie.Samotnosc to bolesna swiadomosc,ze brak nam znaczacych kontaktówz innymi ludzmi.Pociaga ona za soba wrazenie wewnetrznej pustki polaczonej ze smutkiem,zniecheceniem,poczuciem oddzielenia,niepokojem,któremu towarzyszy silne pragnienie,by byc chcianym,komus potrzebnym.Ludzie samotni czuja sie czesto porzuceni,niechciani,odrzuceni,na  wet gdy sa w wsród ludzi.Ogarnia ich poczucie braku nadziei i silne pragnienie jakiejkolwiek relacji,która usmierzylaby straszny ból osamotnienia nie z wlasnego wyboru.Nic dziwnego,ze ludzie osamotnieni maja niskie poczucie wlasnej wartosci i czesto zywia przekonanie:

"chyba nie jestem nic wart,bo nikt nie chce ze mna byc".

Chrzescijanski psycholog,Craig Ellison,wyróznil trzy typy samotnosci:
-emocjonalna,spoleczna i egzystencjalna.
Samotnosc emocjonalna wiaze sie z brakiem albo utrata Intymnej wiezi psychologicznej z druga osoba.Osoba osamotniona emocjonalnie czuje sie calkowicie sama i moze wrócic do normalnego zycia przez nawiazanie nowych,glebokich zwiazków z ludzmi.Samotnosci spolecznej towarzyszy poczucie braku celu,niepokoju,pustki.Czlowiek odczuwa,ze znajduje sie na marginesie zycia.Potrzebuje wtedy nie tyle glebokiego zwiazku z jedna osoba,ile grupy akceptujacych ja przyjaciól i umiejetnosci wspólzycia w grupie.Samotnosc egzystencjalna laczy sie z poczuciem izolacji,która pojawia sie wtedy,gdy czlowiek oddzielony jest od Boga.Zycie nie ma dla niego sensu ani celu.Taki czlowiek potrzebuje glebokiej i rozwijajacej sie spolecznosci z Bogiem,najlepiej w obrebie spolecznosci ludzi wierzacych.Zanim przejdziemy do dalszych rozwazan,nalezaloby wyraznie powiedziec,czym rózni sie samotnosc od odosobnienia.Odosobnienie to dobrowolne usuniecie sie ze spolecznosci ludzkiej;samotnosc przychodzi wówczas,gdy jestesmy zmuszeni do egzystowania w pojedynke.Odosobnienie moze byc doswiadczeniem odswiezajacym,regenerujacym sily,przyjemnym;samotnosc jest bolesna,wyczerpujaca i nieprzyjemna. Odosobnienie rozpoczyna sie i konczy zaleznie od woli czlowieka:
-samotnosc ogarnia nas niezaleznie od nas i pomimo naszych wysilków,by ja przerwac.

"W kazdym czlowieku istnieje gleboka samotnosc.Kazdy jest kims niepowtarzalnym ale i samotnym"
(P.B.)